1960’ların sonlarındaki gruplardan The Doors’un depresif bir havada yazılmış söylenmiş şarkılarını içerdiği, usta yönetmen bir filmde parmağı varsa bunu mutlaka belli eden bir Oliver Stone filmi. Jim Morrison’ı filmde Val Kilmer oynamıştır ve bir insan bir role ancak bu kadar yakışabilir. Resmen adam Jim Morrison olmuştur. Kişilik değişimi olduğunu düşünüyorum. Morrison’nın kız arkadaşı Pamela Courson’nu ise Meg Ryan canladırmıştır. Bu ikiliyi herhangi bir filmde göremessiniz. Olayların işlenişi Morrison’nın zirvedeyken ölümü v.s. gerçekten çok güzel anlatılmış filmin müziklerine, o zamanın hayat tarzını gerçekçi bir şekilde sunan bir yapımdır.
Filmden bir replik;(Türkçesini buldum :D)
Ölümü ilk keşfettiğim an. . . ben, annem, babam, büyükannem ve büyükbabam gün batarken çölde ilerliyorduk. Bir kamyon dolusu kızılderili başka bir kamyona ya da bir şeye çarpmıştı. Kızılderililer bütün ana yola dağılmıştı; ve kanlar içinde ölümü bekliyorlardı. Babam ve büyükbabam, arabadan neler olduğuna bakmak için inmişlerdi. Ben daha çocuktum, o yüzden arabada oturup beklemem gerekiyordu. Ben bir şey görmedim. – Tek gördüğüm şey garip, kırmızı boya ve yerde yatan insanlardı, ama bir şey olduğuna emindim. Çünkü onların yaydıkları dalgaları hissedebiliyor ve birden yerde yatan insanların da olay hakkında benim bildiğimden daha fazlasını bilmediklerini farkettim. İşte o an ilk kez korkuyu tattım. . .
Klasik filmler sıralamasındadır. Tekrar tekrar izlenebilir.
1 yorum:
Filmi ilk kez Pascal sınavına çalışırken izlemiştim, sevgili figment hatırlar herhalde o geceyi sabaha boş kağıt verme kararı almıştık hepimiz. Farklı bir anısı vardır bende kısacası :D
Yorum Gönder