Eric Clapton dendiğinde hepimizde bir his uyanıyor elbet. Bazı sıkı blues fanatikleri sevmesede Eric Clapton ingiliz blues sektörünün en çok para kazanan ve deyim yerindeyse bu işin kaymağını yiyen adamdır. Fakat bir sanatçıyı yermek onun sürekli kötü işler yaptığını göstermez pek tabi. Hani bir tabir vardır "Bu kadar adam seviyorsa, bişey vardır be abi" denir ya. Aynen öyleydi. Çok kalabalıktı çook.
13 Haziran Pazar günü o "bişey"i gördük. Eric Clapton ve Steve Winwood sahnedeydi ve kelimenin tam anlamıyla bizi R&B ve Blues'a doyurdular. Had to cry today ile başlayan konserde o anlarda ben, Atıl, Güher ve Tekindal hala Kuruçeşme arenaya girmenin bir yolunu arıyorduk 16bin kişi arasından. Can't Find My Way Home ve muhteşem Traffic standardı Dear Mr. Fantasy diğer güzel Winwood parçalarındandı. Adamın sesinin eskimemesi bir yana gayet hammond'ı öttürdü diyebiliriz. Argo tabirlerle devam etmek gerekirse Steve Winwood bize Georgia On My Mind çaldığında hepimiz kafadan koptuk be bilader.
Ciddileşelim. Dııımdıııdııınııı Cocaine, Dııımdıııdııınııı Cocaine. E tamam bizde çalıyoruz ne var be hafız. En arkadan konseri dinleyen ben Eric Clapton çalarken ayrı bir şarkı dinliyormuşçasına heyecan duydum. Nitekim Cocaine bir JJ Cale parçası olmasına rağmen Clapton yıllardır gayet güzel icra etmekte ve sahiplenmekte. Vakit geçti vakit geçti falan tabi arada bilmediğimiz şarkılar falan girdi derken bi baktık Clapton akustiği aldı eline ve Layla başladı. Hemen sms çektim sevgili happy owl arkadaşımıza. Biraz sanki zorladı da zorladı Layla'yı üstad. Ama inanın o yavaş tempoda ve o tonda hiç bir kaydı yoktur. Eminimki dinlediğim en iyi Layla'dır.
Yahu Crossroads dinledik daha ne olsun derken, bi anda Voodoo Chile başladı ve gerçekten birisi çıkıp Jimi Hendrix'e saygı parçası çalacaksa bu kesinlikle o anda o adamdan o şarkı idi. Vay be dedim kendi kendime. Hadi Georgia on my mind hiç beklemiyordum ama Voodoo Chile da hakkaten sürpriz ve bambaşka oldu. Hiç kısaltmadan gayet babalar gibi uzun uzun çaldı Clapton siyah beyaz stratı ile. Nispet mi istiyorsunuz kardeşim alın size konser nispeti !! ooooh.
1960larda Cream'a can veren Eric Clapton ve aynı dönemde Spencer Davis Group ve Traffic'e can veren Steve Winwood'u birarada izledik kısacası. Ağzımızın payını aldık döndük. Ha noolur ? Vay efendim bi BB King gelir, bi Robert Cray gelir, bi Robben Ford gelir hatta hatta bi Peter Green gelir karşılaştırırız beğenmeyiz Clapton'u . şaka şaka :) ne haddimize.
Buyrun çalınan parçaların listesi.
1. Had to Cry Today
2. Low Down
3. After Midnight
4. Presence of The Lord
5. The Shape I'm In
6. Glad
7. Well All Right
8. Tough Luck
9. While You See a Chance
10. Key to The Highway
11. Midland Maniac
12. Crossroads
13. Georgia on My Mind
14. Driftin'
15. How Long
16. Layla
17. Can't Find My Way Home
18. Gimme Some Lovin'
19. Voodoo Chile
20. Cocaine
Bis:
21. Dear Mr. Fantasy
Kayıtlar
1 yorum:
oturuyorum boş boş bi mesaj geldi bi baktım üstad mesaj atmış leyla falan yazıyo boş boş baktım mesaja10 saniye baktım adeta beynim algılamamak için direndi(;> sonra arayıp bende dinleyeyim diye düşündüm. sonra vazgeçtim bırakayım üstadlar rahat rahat dinlesinler şarkıyı dedim bittiğinde şarkı alkışlamak için iki elleride boş olsun. sevgi saygı (;>
Yorum Gönder