13 Kasım 2007 Salı

Kalp Atışı



Kalbimiz biz ile beraber yaşayan bir canlıdır. Bizim hayatımız; ona, onun hayatı ise; bize bağlıdır. Yoksa o olmadan yaşabilmemiz, veya biz olmadan onun yaşaması düşünülemez. Bize o kadar kenetlenmiş, o kadar bağlanmıştır ki duygularımızı bile sanki kendi duygusuymuş gibi dışa vurur. Biz de ondan etkilenip ister istemez dışa vururuz duygularımızı. Mesela heyecanlandığımızda hızlı hızlı çarpar. Korktuğumuzda daha hızlı hızlı çarpar. Biz sakinken oda sakindir, veya biz uyurken iyice yavaşlar; alabildiğine dinlenir.

Bu bir dayanışma olsa gerek veya bizi gerçekten seven duygulu bir kalbe sahibiz aksi olsa herhalde bizi çoktan terkedip gitmişti, başka insanlarda gönül eğlendiriyor olabilirdi. O yüzden ben derim ki bu içimizde yaşatığımız varlığa iyi bakalım o kalp atışına devam ettikçe biz yaşıycaz biz yaşatdıkça o atmaya devam edicek.

1 yorum:

happy owl ironic dedi ki...

Kabimiz sevmek yetisine kokune kadar sahip olan bi organimizdir. hatta bu iste o kadar iyidir ki. damarlara kan pompalamayi cok sever.bedenimizi cok sever. her atisinda cikan gup gup sesini cok sever. ve yaptigi isi cok sever. iste bu yuzden daha biz dogmadan atmaya baslar kalbimiz ve biz olunceye kadarda bu isine seve seve devam eder. bu kadar bol sevgi sacan bi organin gunun birinde icindeki bu sevgiyi tuketecegini dusune bilirsiniz ancak o sevgi bitmez cogalir. her kalp atisinda daha da sevgiyle dolar kalplerimiz. bu da beraberinde birikmis bir sevgi getirir. kimimiz kiz arkadasina kimimiz kedisine kimimiz dinledigi muzige aktarir bu sevgiyi. yinede sevgi birikmeye devam eder. dostlariiz arkadaslariniz aileniz biraz biraz paylasirlar bu sevgiyi ama o birikmeye devam. ve sonuc kalbimiz tutamaz hale gelir kendini ve butun biriktirdigi sevgiyi bir anda bir hatuna aktari verir. iste bence ask budur. kalplerimize tesekkurler bizlere asklarimizi sevgilerimizi deneyimlettikleri icin (;>